"Studenten verantwoordelijk voor inzien patiëntendossiers"

Na een artikel in de Volkskrant ontstond er grote ophef over de gang van zaken bij het OLVG in Amsterdam. Studenten met een bijbaan zouden persoonlijke patiëntendossiers kunnen bekijken, ook als dat niet nodig is voor hun werk.

Anna werkt inmiddels iets langer dan een jaar bij het OLVG; eerst als verpleegkundige en later ook op de polikliniek-bloedafname. De geneeskundestudente bevestigt dat het inderdaad mogelijk is om alle patiëntendossiers door te kijken. “Als ik gegevens van een patiënt moest invullen, zag ik wel dat er ook gegevens van gynaecologie, bijvoorbeeld over soa’s, tussen staan. Als je daarop klikt, staat er wel dat je een gebied betreedt waar je niet toe bevoegd bent, maar je kan doorklikken en er dan gewoon in kijken.”

“Er werden Snapchats gestuurd van dossiers met gênante dingen erin”

Anna zegt zelf nooit uit nieuwsgierigheid een dossier te hebben bekeken, maar ontkent niet dat het af en toe verleidelijk kan zijn om het wel te doen. “Ik ben een keer een BN’er tegengekomen tijdens een onderzoek. Toen kwam ik wel even in de verleiding om ook de andere gegevens te bekijken, maar ik heb het uiteindelijk niet gedaan. De patiëntendossiers zijn net een tijdschrift. Je kunt er allemaal sappige verhalen in terugvinden. Je kan soms zelfs foto’s zien van aandoeningen bij patiënten.” Ze ziet dat andere collega’s wel eens rondneuzen. “Er worden Snapchats gestuurd van dossiers met gênante dingen erin. Zoals bijvoorbeeld iemand die vijf soa’s achter elkaar heeft gehad.”

“Je kan ook niet in de supermarkt overal tralies voor de schappen plaatsen omdat mensen niet mogen stelen”

Het OLVG kwam flink onder vuur te staan nadat de moeder van een van de werkstudenten hierover aan de bel had getrokken. Anna volgde het nieuws met enige verbazing. “Je kunt niet alles afschermen, want medewerkers moeten gewoon in dossiers kunnen om afspraken in te plannen, bijvoorbeeld.” Volgens de geneeskundestudente ligt de verantwoordelijkheid daarom niet bij het ziekenhuis. “Op mijn studie is mij altijd heel duidelijk gemaakt dat het absoluut verboden is, dus ik vind dat de verantwoordelijkheid bij de studenten ligt om niet te kijken. Die studenten studeren geneeskunde om later dokter te worden, dus ik vind dat zij zich er zelf van bewust van moeten zijn dat je niet zomaar overal in kan neuzen. Als je later dokter bent, kan je dat ook niet doen.” Tegelijkertijd begrijpt Anna enigszins ook wel dat het gebeurt. “Ik snap het ergens wel dat het leuk is tegen de verveling maar ik vind het gewoon echt niet kunnen. Ik denk dat je dan gewoon helemaal vergeet wat je aan het doen bent. Je kan bijvoorbeeld ook op informatie stuiten over de partner van een goede vriendin van jou.”

Anna denkt daarom dat het de beste oplossing is als er consequenties volgen voor degenen die zich hier schuldig aan maken. “Bijvoorbeeld dat je moet stoppen met je studie als ze er achter komen dat je in dossiers hebt gekeken die niet voor jou bestemd zijn. Of dat je in ieder geval een aantekening krijgt.” In haar ogen zal dat beter werken dan allerlei beveiligingsmaatregelen. “Dat zou het werk onmogelijk maken. Als je even een afspraak moet inplannen en je moet daarvoor eerst door allemaal beveiliging heen; dat kan niet. Daarvoor ligt de werkdruk in de gezondheidszorg te hoog. Je kan ook niet in de supermarkt overal tralies voor de schappen plaatsen omdat mensen niet mogen stelen.”

Door Pablo Koch